Na een lange enerverende reis zijn we gisteravond tegen half 12 aangekomen bij het gasthuis in Nagydobrony. Het eten stond klaar, en daarna zijn we allemaal snel gaan slapen. We zijn ditmaal geland op Debrecen en niet in Budapest, want dat zou moeten schelen in reistijd. Door een aantal onvoorziene omstandigheden heeft het aan tijd niet veel uitgemaakt. Maar het belangrijkste is, dat we allemaal veilig en wel op de plaats van bestemming zijn aangekomen.

Vanmorgen vroeg scheen de zon volop in Nagydobrony. Een nieuwe dag ligt voor ons, en de zon  maakt het allemaal wat vriendelijker en warmer. Straks gaan we naar het zigeunerkerkje; ik kijk uit naar de ontmoeting met de mensen die ik al zo vaak zag. De prachtige zigeunerkinderen die ik ieder jaar wat ouder zie worden. Zou het kleine meisje dat ieder jaar bij me komt zitten er dit jaar ook weer zijn? Ik hoop haar te mogen ontmoeten en ik hoop dat ze gezond is. Ieder jaar als ze bij me op schoot komt zitten en haar kleine koude handjes in de mijne vouwt, hoop ik dat ik samen met al die mensen die zich zo hard inzetten voor Dorcas iets kan betekenen. Dit kleine meisje een toekomst geven. Dat ze de mogelijkheid heeft om naar school te gaan. Om haar toekomst een beetje richting te geven, zodat ze dagelijks te eten heeft en in de barre winters hier warmte kan vinden bij de mensen waar ze van houdt. Dat we met elkaar toch het verschil kunnen maken. Ik heb de afgelopen jaren al mogen zien dat er veel moois ontstaan is hier. Door Dorcas, maar ook door mensen individueel, die zich inzetten voor de medemens, gewoon omdat we weten dat alle kleine beetjes helpen.

Vandaag gaan we met elkaar op pad, we gaan ontdekken wat de dag van vandaag ons zal brengen …