Nog steeds, durf ik het bijna niet te denken en te hardop te benoemen, al doet de hele wereld om mij heen dit al ruim een week..

Zeggen dat het oorlog is, dat maakt het echt en daar wilde ik niet aan..

Rusland is Oekraïne binnengevallen en ditmaal niet enkel de Krim, Donetsk en Lugansk, maar de hoofdstad Kiev en L’viv worden bestookt. De Oekraïners vechten terug, het volk is gewend om onderdeel te zijn van strijd…

Maar het maakt me somber, er zijn vele mensen die ontvluchten het gebied. Het zal de druk op het arme westen van Oekraïne doen toenemen, het gebeid waar ik zo vaak ben geweest en zoveel armoede heb gezien en geroken. En gezonde mensen kunnen vluchten, maar hoe gaat het met de gehandicapten, de ouderen, de kinderen wiens ouders geen geld hebben om te vluchten?

We weten nog niet hoe het gaat lopen, ik hoop dat het mee gaat vallen en mensen snel weer terug naar huis kunnen, als dat er nog staat dan…

Maar ergens weet ik dat ik dit hoop is, misschien wel tegen beter weten in..

…ik zou terug willen gaan..en de kinderen zien spelen…..