Gisteren lees ik het pijnlijke bericht dat bouwbedrijf Kakes failliet is. Erg pijnlijk, niet in de laatste plaats omdat ik veel te danken heb aan de familie Kakes. We waren praktisch buren van elkaar. Na het overlijden van mijn vader bleef mijn moeder in het prachtige oude pand aan de Oostzijde wonen met ons, haar dochters. Geen zonen die konden timmeren, maar gelukkig wel vrienden hielpen om het pand te behouden. Onder leiding van Piet van Nugteren en Willem Kakes werd een van de gevels van ons ‘Monethuis’ in ere hersteld. Maar niet alleen voor het huis stond ‘Willempie’ zoals wij hem liefkozend noemden klaar. Regelmatig kwam hij langs met zakjes open haardhout voor de houtkachel in het koude huis. Even koffie en kijken of alles met mijn moeder en ons in orde was. Persoonlijk heb ik ook veel aan hem te danken. Als startende ondernemer heeft hij me ooit het zetje gegeven wat ik nodig had om verder te komen. Iedereen heeft soms iemand nodig die een zetje kan geven. Willem Kakes was degene die dat zetje geven kon en het ook deed. Dat maakte het bedrijf en de mensen erachter bijzonder. Ik had zo gehoopt dat ze nu zelf ook een ‘zetje’ hadden gekregen om door te kunnen gaan.

Klazien Hartog