Als waterschapsbestuurder maak je soms leuke dingen mee. Zo werd ik enige tijd geleden gevraagd voor een interview in de Santé, een landelijk verspreid damesblad… Hier het artikel zoals dat in september 2011 in de winkels ligt.

Als hoofdingeland bij het waterschap heeft Klazien Hartog (42) veel met water te maken: ze is als bestuurder (mede)verantwoordelijk voor het waterbeheer in een groot deel van Noord-Holland. “Ik kan niet zonder water om me heen. Ik ben zo ongeveer in het water geboren. Mijn ouders hadden een huis aan een rivier en later woonde ik ruim twintig jaar op een woonboot; dan leef je met de elementen. Toen aan mij werd gevraagd om hoofdingeland te worden van het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, zei ik dan ook meteen enthousiast ja. De waterschappen zijn de oudste bestuurslaag van Nederland; ze bestonden zelfs eerder dan gemeenten. Hoe wij in Nederland het water beheren is uniek: de waterschappen hebben een eigen belastingsysteem en onze medewerkers kennen elk sluisje. Als de waterschappen zouden stoppen met pompen, stond Nederland binnen no time onder water. Door mijn werk is het Noord Hollandse landschap nog fascinerender voor me geworden. Dat landerijen en dorpen lager liggen dan het water, dat maakt Nederland zo speciaal. Als hoofdingeland ga ik regelmatig op gebiedsdag en daar leer ik elke keer weer van. In het begin stond ik gek te kijken als er een aanvraag kwam voor een nieuw krooshek bij een gemaal, maar inmiddels weet ik precies wat er wordt bedoeld met schouwen, wallen en een stuwtje. Als bestuurder moet je tussen allerlei belangen doorlaveren. Sommigen zeggen bijvoorbeeld dat de molens wel weg kunnen omdat we tegenwoordig elektrische gemalen hebben, maar molens horen ook tot het cultureel erfgoed van Nederland. Ik ben ook lid van het Waterlelienetwerk, het netwerk van vrouwelijke waterschapsbestuurders. De waterschappen zijn nog steeds een mannenbolwerk, maar er werken steeds meer enthousiaste, jonge vrouwen..”